Καλα δεν σε ειδαν ;

Καλα Μακη, 

εκει δεν σε γνωρισαν, αλλα δεν ειχαν την περιεργεια 

να δουν ποιος ειναι  ο εβδομος στο παγκοσμιο;

Παρακατω ειναι η αναρτηση στο site χωρις σχολια.

http://www.sport-fishing.gr/

Βολές Θαλασσίων Βαρών Terry Carroll event - 

Αποτελέσματα Δημοσίευση από administrator στις 19/08/09 (3614 )

Παραθέτουμε τα αποτελέσματα του Terry Carroll event όπως δημοσιεύθηκαν από την UKSF. Η εμφάνιση των αθλητών της Εθνικής Ελλάδος Βολών θαλασσίων βαρών ήταν πολύ καλή. Οι αθλητές μας Κώστας Γρίβας, Τάκης Μαθιουδάκης, Ανδρέας Σωτηρόπουλος και Μιχάλης Πιρπιλίδης εκπροσώπησαν την χώρα μας επάξια.

Γεωγραφια

Μακη, δεν σου μιλουσαν ;;;; 

Ισως δεν γνωριζουν γεωγραφια

και μπερδεψαν την Αλεξανδρουπολη με την Ανδριανουπολη.

Μπραβο, 

για την εβδομη θεση σου στο παγκοσμιο!!!!

ΥΓ. Ευτυχως υπηρξε μια εξαιρεση,

για να επιβεβαιωσει τον κανονα.

.

Το Παρκακι της Κυψελης

Give Peace A Chance - John Lennon

.

Το χειμωνα ετουτο

Μουσική/Στίχοι: Σαββόπουλος Διονύσης


Εκτελεση: Σαββόπουλος Διονύσης

Τον χειμώνα ετούτο
άμα τον πηδήσαμε
Γι άλλα δέκα χρόνια
άιντε καθαρίσαμε

Κόμμα και ρετσίνα
κι άσματα επινίκεια
Είμαι δεκαεξάρης

σας γαμώ τα Λύκεια

Δεν είμαι Πασόκα
δεν είμαι ούτε ΚΚΕ
Βρε είμαι ό, τι είμαι
κι ό, τι τραγουδώ για σε

Οι μειοψηφίες
τάγματα ξηπόλυτα
σκαρφαλώνουν μέσα
σε σκοτάδια απόλυτα

Το τραγούδι ετούτο
το ‘πα το εβδομηνταεννιά
Σ’ αγαπάω ακόμα
μα εσυ εισαι κακια




.

μπηκαν στην πολη οι οχτροι

Εχθές το βράδυ , στις 10, κατηφόρισα προς την οδό Τζαβέλα (ή μάλλον Αλέξανδρου Γρηγοροπούλου, με πρωτοβουλία των κατοίκων της περιοχής), για ένα άτυπο μνημόσυνο μια βδομάδα μετά τη δολοφονία του Αλέξη.
Κόσμος πολύς προσέρχονταν σιωπηλός γα να αφήσει ένα λουλούδι ή και ένα σημείωμα- στέλνοντας κατευόδιο στον Αλέξανδρο.

.

Φανερά υπήρχε ένταση, η οποία εκτονώνονταν με συνθήματα και ίσως κανένα μπουκάλι που εκσφενδονίζονταν προς το "πουθενά", προς αυτό το "άγνωστο κάτι" που ήταν η αιτία για το θάνατο ενός δεκαπεντάχρονου παιδιού.
Όταν κάποιος παραφέρονταν λίγο, οι άλλοι τον συγκρατούσαν-
"όχι εδώ, ρε. εδώ είναι η γειτονιά μας. οι άνθρωποι που μένουν εδώ είναι μαζί μας. εδώ ειναι Εξάρχεια."


Ξαφνικά κάτι άλλαξε.
Είδα τα παιδιά να τρέχουν και να στήνουν αυτοσχέδια οδοφράγματα: κάδοι απορριμμάτων που την κατάλληλη στιγμή θα τους έβαζαν φωτιά για να προστατευτούν απο τα δακρυγόνα.
Ρώτησα.
Μου απάντησαν: "έρχονται"
Δεν τους πίστεψα.
Θέλησα να δω μόνη μου.
Ανηφόρησα τη Τζαβέλα και λίγο πριν φτάσω στη Ζωοδόχου Πηγής τους είδα.
Διμοιρίες των ΜΑΤ ακριβώς εκεί που δολοφονήθηκε το παιδί- Τζαβέλα και Ζωοδόχου Πηγής. Μα είναι δυνατόν να εμφανίζονται ΜΑΤ μια βδομάδα μετά απο το συμβάν στο ίδιο σημείο;

Ο κόσμος να τους μιλάει.
Να τους εκλιπαρεί να φύγουν.
Να τους διαβεβαιώνει πως θα προστατεύσουν την περιοχή οι ίδιοι.
Να τους ρωτάει ποιός ανεγκέφαλος τους έδωσε εντολή να έρθουν στο σημείο αυτό.

Τους μίλαγα κι εγώ, θυμάμαι. Τόση ήταν η οργή μου.

Απομακρύνθηκα.
Ήμουν πολύ κοντά στο να παραφερθώ κι εγώ επίσης.

Πήγα στο κέντρο του σταυροδρομίου.
Εκεί όπου ο κόσμος είχε αφήσει λουλούδια.
Νέα έκπληξη με περίμενε εκεί:
Σε κάθε έξοδο υπήρχε και μια διμοιρία των ΜΑΤ.
Ο κόσμος είχε πανικοβληθεί.
Άλλοι, οι πιο έμπειροι, άναψαν φωτιές στους κάδους.
Θυμάμαι πως έλεγα σε έναν νεαρό δίπλα μου να μην φοβάται και πως δεν πρόκειται να ρίξουν χημικά στο σημείο αυτό...
πως θα σεβαστούν την ιερότητα του σημείου αυτού.
Στο λεπτό άρχισε ο βομβαρδισμός.
Τρέχαμε.
Αλλά προς τα που;
Και στις τέσσερις εξόδους υπήρχαν διμοιρίες.
Εν τέλει μας εξώθησαν προς την πλατεία.
Σκοπίμως, φυσικά.

Σε διάφορα σημεία της πλατείας και των λοιπών δρόμων οι παρευρισκόμενοι σχημάτιζαν πηγαδάκια, προσπαθώντας να αποφασίσουν για την επόμενη κίνηση-
Άλλοι θέλησαν να κινήσουν για Σύνταγμα
Άλλοι για του Ψυρρή.
Άλλοι για τη Νομική.
Κάποιοι για το Πολυτεχνείο.
Και κάμποσοι θέλησαν να μείνουν στην Πλατεία- συμπεριλαμβανομένου και εμού.
Δεν θα με έδιωχναν απο τη γειτονιά μου.
Βέβαια ουδείς κατόρθωσε να απομακρυνθεί.
Οι διμοιρίες των ΜΑΤ είχαν κλείσει κάθε έξοδο.
Όλοι πάλι πίσω στην Πλατεία.
Σε αρκετούς έλεγα να μείνουν στην Πλατεία και να μην φοβούνται.
Η πλατεία, έλεγα, είναι πάντα ασφαλής.

Στο λεπτό στήνεται ξανά το σκηνικό Βαγδάτης.
Αυτά δεν ήταν δακρυγόνα.
Ήταν βομβαρδισμός κανονικός.
Οι διμοιρίες των ΜΑΤ να κατέρχονται στην πλατεία με βηματισμό.

Κατέλαβαν την Πλατεία (Εύγε!).
Άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον στρατηγικό σχεδιασμό τους.
Ήθελαν να οδηγήσουν τον κόσμο προς το Πολυτεχνείο.
Φυσικά!
Όποιος παρευρίσκεται στο Πολυτεχνείο έχει τεκμήριο ενοχής.
Το κατόρθωσαν.
Οι οδομαχίες συνεχίστηκαν μέχρι τα ξημερώματα.

Εν τέλει από την Πλατεία τους έδιωξαν οι κάτοικοι της περιοχής.
Γυναίκες και άντρες, ευυπόληπτοι πολίτες να τους φωνάζουν : Φύγετε ρε! Φύγετε.
Φύγετε απο τη γειτονιά μας,
να τους φωνάζει μια κυρία γύρω στα 60 απο το μπαλκόνι τους σπιτιού της.

Ακούω τα δελτία ειδήσεων να μεταδίδουν πως εχθές το βράδυ κινδύνεψε η ζωή αστυνομικών απο μολότοφ.

Γιατί δεν λένε πως αυτός είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός της αστυνομίας;
Επιδιώκουν τα επεισόδια ώστε να υποβιβάσουν τα γεγονότα σε επίπεδο ανταρτοπόλεμου μεταξύ ΜΑΤ και κουκουλοφόρων.
Επιδιώκουν να διχάσουν την ελληνική κοινωνία.
Από τη μια οι εργαζόμενοι νοικοκυραίοι, τους οποίους προστατεύει η αστυνομία,
και από την άλλη οι ταραχοποιοί που συμμετέχουν στις πορείες με μόνο στόχο τη βία, καπηλευόμενοι τα γεγονότα.
Είναι ένα κάποιο σχέδιο, ένα σχέδιο όμως πάρα πολύ επικίνδυνο.
Αργά ή γρήγορα θα ξαναέχουμε θύμα και τότε τι θα γίνει;

Με την τακτική αυτή δεν θα εκτονωθεί ποτέ η κατάσταση.
Πριν μια βδομάδα οι ¨κουκουλοφόροι" ήταν 200 άτομα.
Σήμερα οι "κουκουλοφόροι" είναι 2000
Αύριο, πόσοι θα είναι;

http://afroditealsalech.blogspot.com/




.

Στην μνήμη του μικρού μας..........

Στην μνήμη του μικρού μας ...........


Μια μώβ σκιά Μαίου

ξάπλωσε στον τόπο....



Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στην Νομική Σχολή και στην οδό Σκουφά και στις οδούς Μαυρομιχάλη κι Ιπποκράτους ,ενόχλησαν τους Έλληνες πολίτες κι αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο:"Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι;Γιατί δεν ρίχνουν δακρυγόνα;"



Κι η Σύγκλητος κι οι φοιτητές όλων των παρατάξεων,όλοι αγανακτησμένοι με τα 30-100 παιδιά που δεν το βάζουν κάτω.Δεν εννοούνε να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους.Που δεν μπορούν να αντιληφτούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα,προπηλακίζονται ατελείωτα,και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς.



Κι ο προπηλακισμός,αρχίζει από τον δάσκαλο,τον επιστάτη του σχολείου.Από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεωφορείου.Απ'τον καθηγητή και τον δημόσιο λειτουργό ως τον δημόσιο υπάλληλο.Απ'τους αξιωματικούς κι εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της τροχαίας που θα σου ζητήσει άδειες,ταυτότητες και πιστοποιητικά.Ως τον γιατρό του Νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα απ'την γροθιά του οργάνου της τάξεως.Και το γνωρίζουμε πολύ καλά.Εξύβριση αρχής,έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων.Χειροδικία κατά της αρχής,έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου νέου ...Κι η ιστορία δεν έχει τέλος.





Η ανωνυμία κι η εισαγγελική αρχή θα του προσφέρει μια τραυματική αγανάκτηση ισόβια ή τον επιζητούμενο από την πολιτεία ευνουχισμό του.


Αυτή είναι μια καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησία Ελληνική τα πρόσφατα τελευταία σαράντα χρόνια.Όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης σ'αυτόν τον ένδοξο κατά τ'άλλα τόπο μας.



Μια μώβ σκιά Μαίου σκέπασε την Αθήνα.Κι όμως,δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος,μια εφημερίδα,να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί,να καταγγείλει αυτήν την αλήθεια γι αυτό το τρίγωνο του αίσχους:Σκουφά ,Μαυροματαίων κι Ιπποκράτους.Κι άρχισε μια σκόπιμη ,ύποπτη κι έντεχνη σύγχιση τριών ασχέτων μεταξύ τους περιπτώσεων.Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων,τους επωνομαζόμενους χούλιγκανς.Κι επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη ,με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας,ότι οι νέοι αυτοί ,οι αναρχικοί,είναι οι βομβιστές κι ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών.



Και φυσικά ,όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των 100,40 ή 20 παιδιών κι όλη η επιχείρηση στεφθεί με επιτυχία,θα πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου κατά του εγκλήματος.



Δολοφονούνται πολίτες κι οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται.Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμό κι οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και τέλος δεν ανακαλύπτονται.Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα,ανοργάνωτα, ίσως με αφέλεια σ'αυτήν την οργανωμένη κρατική ασχήμεια.Αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμα μερικοί που δεν συνήθισαν στην παρουσία του τέρατος.



Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά,έτσι καθώς κοιτάτε μ'απορία κι αγανάκτηση για ότι συμβαίνει γύρω σας,είμαι μαζί σας...Και σας αγαπώ!



Μάνος Χατζηδάκης -Μάιος 1986



.